گروه "پزشکان بدون مرز" با چه هدفی به ایران سفر کرده‌اند؟ +عکس

رهبر معظم انقلاب در بیانات روز سوم فروردین خطاب به ملت ایران، درباره ادعاهای مضحک آمریکا درباره امادگی کمک به ایران برای مواجهه با ویروس کرونا فرمودند:

" صحبت‌های آمریکایی‌ها جزو حرف های بسیار عجیب است، زیرا اولاً خودشان دچار کمبود شدید دارو و تجهیزات پیشگیری از بیماری هستند و برخی مسئولانشان صراحتاً از این کمبودهای وحشت‌آور سخن به میان آورده‌اند، بنابراین آنها اگر امکاناتی دارند به مردم خودشان برسند. "

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تاکید کردند:

" ثانیاً هنگامی که آمریکایی‌ها متهم به تولید این ویروس هستند، کدام انسان عاقلی، کمک از این کشور را قبول می کند. به آمریکایی‌ها هیچ اعتمادی نیست زیرا ممکن است داروهایی را ارسال کنند که ویروس را در ایران شایع‌تر و یا ماندگار کند و یا حتی ممکن است افرادی را به‌عنوان درمان‌کننده بفرستند تا ببینند اثرگذاری این ویروسی را که گفته می شود بخشی از آن فقط مخصوص ایران ساخته شده، چگونه بوده و اطلاعات خود را تکمیل و دشمنی خود را بیشتر کنند، بنابراین سخنان آمریکایی‌ها قابل قبول نیست. "[1]

در حالی که کشور ما تحت بی‌سابقه‌ترین رژیم‌های تحریمی تاریخ قرارد دارد و دولت شیطان بزرگ (آمریکا) و متحدان آن حاضر نیستند حتی کوچک‌ترین روزنه‌ای برای ورود دارو و تجهیزات پزشکی باز کنند، به ناگهان دو محموله تجهیزات پزشکی ذیل نام «پزشکان بدون مرز» ، به همراه «کارشناسان» ظاهرا اروپایی وارد کشور می شوند. سوال این‌جاست که این کارشناسان دقیقا قرار است چه کمکی به ایران بکنند، در حالی که در حال حاضر نرخ و روند شیوع کرونا در اروپا و آمریکا از ایران پیشی گرفته و صدها و هزاران گزارش و خبر از وضعیت وخیم این کشورها در مقابله با شیوع ویروس در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می شود.

در یکی از آخرین نمونه‌ها، تصاویری از بیمارستان‌های آمریکا و بریتانیا منتشر شده که کادر درمان به علت کمبود مگان و تجهیزات پزشکی، از «کیسه زباله»، لباس درست کرده‌اند! یا در روزهای اخیر، دانلد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، به پزشکان و کادر درمانی این کشور، توصیه کرده که به جای تعویض ماسک، آن را ضدعفونی کرده و مجدد استفاده کنند!

در حالی که اخبار بهت‌آوری از مسابقه «تنازع بقا» در کشورهای اروپایی به ما می رسد و در یک نمونه، دولت جمهوری چک، چند صدهزار ماسک اهدایی چین به ایتالیا را(که پرواز آن در جمهوری چک توقف داشته) دزدیده است و حاضر نیست به ایتالیای بحران‌زده مسترد کند، و از سوی دیگر، حساب توئیتری وزارت امور خارجه کشورمان در یک توئیت چالشی به راه انداخته که هر کسی بتواند یک عدد «ماسک» یا یک بسته قرص یا یک کیلو عدس به مقصد ایران ارسال کند، مدارک ان را به وزارت خارجه آمریکا بفرستد، که کنایه از تحریم‌های نامشروع و ضدانسانی نظام سلطه علیه ایران است.

در چنین شرایطی، هیات‌های «کارشناسی» زیر پرچم «سازمان بهداشت جهانی»، که بزرگ‌ترین حامی مالی و در واقع هدایت‌گر آن، خاندان صهیونیستی «راکفلر» است  و موسس شاخه آمریکایی آن «ریچارد راکفلر» فرزند دیوید راکفلر و نوه‌ی جان راکفلر(چهره‌های اصلی خاندان صهیونیستی ابر-سرمایه‌دار راکفلر) بود که اصولا این سازمان را در آمریکا در «مرکز راکفلر» راه‌اندازی کرد، دقیقا قرار است چه خدمتی به مردم ایران صورت دهد؟

هنوز دیر زمانی نگذشته که ماموران سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و سازمان اطلاعات فرانسه در پوشش «بازرسان» آژانس انرژی اتمی، از سایت‌های نظامی ما مثل پارچین بازدید می کردند. [2]

همین سه روز پیش بود که خبرگزاری آمریکایی رویترز از قول منابعی در کاخ سفید اعلام کرد که «کرونا ایران ار از تحریم‌ها نجات نخواهد داد» و ذره‌ای از استراتژی «فشار حداکثری» بر ایران کاسته نخواهد شد. حالا چطور می توان باور کرد که سازمان پزشکان بدون مرز که مثل سایر سازمان‌های بین‌الملل این‌چنین زیر سیطره نقفوذ آمریکایی‌هاست، نگران جان ایرانی‌ها شده و برای کمک به ایران، تجهیرات و «کارشناس» اعزام کرده است؟ این تحرکات در حالی است که غربی‌ها حتی کشوری چون ایتالیا را که شریک و همپیمان و هم‌ریشه‌ی آن‌هاست، کاملا رها کرده‌اند و هیچ کمک قابل ملاحظه‌ای به ان صورت نداده‌آند، تا جایی که روسیه، چین و حتی کوبا برای کمک به ایتالیایی‌ها، پزشک و تجهیزات می فرستند.

در ثانی، کشور ما چه به لحاظ «کارشناس» و چه به لحاظ «تجهیزات»، چیزی کم ندارد که نیاز به پذیرش هیات‌ها و محموله‌های به شدت مشکوک از اروپا و آمریکای بحران‌زده در کرونا باشد، چرا که کشور ما هم از لحاظ نیروی نخبه علمی در حوزه پزشکی، هم سیستم بهداشت و درمان و هم خطوط تولید تجهیزات پزشکی، کاملا غنی است و صرفا مستلزم اراده جهادی در سطوح بالای مدیریتی است که این ظرفیت‌ها را در جهت مقابله با کرونا بسیج کند.

حافظه تاریخی ملت ایران نباید از یاد ببرد که در سال‌های 1362 و 1363، درست در زمانی که بحران ویروس HIV یا همان ایدز در حال اوج‌گیری در غرب بود، یک انستیتوی فرانسوی به نام «مریو» ، محموله‌های خون آلوده به این ویروس را به ایران ارسال کرد و چند هزار نفر از هموطنان ما را مبتلا به این «طاعون قرن بیستم» نمود. [3]

سوال جدی از دستگاهای نظارتی و دیگر دستگاه‌های مسوول این است که آیا هیچ تضمیمنی وجود دارد که این تجهیزات پزشکی، خود آلوده نباشند و این هیات‌های «کارشناسی»، به قصد جاسوسی از آثار و تبعات ویروس روی ملت ایران وارد عمل نشده‌اند؟ آیا سوابق سیاه آمریکا و متحدان آن در سوء‌استفاده از نهادهای «بین‌المللی» با هدف پیشبرد نیات شوم، نباید چشم‌ها را بیناتر و گوش‌ها را تیزتر کند؟ آیا فایده پذیرش این محموله‌ها و این تیم‌های اعزامی، با هزینه‌های محتمل آن، توازن برقرار می کند؟